We zijn gewend alles te beoordelen. We vergelijken met eerdere ervaringen, we kijken of iets voldoet aan onze verwachtingen. Het oordelen is vaak een automatisch proces. We maken iets mee en het denken over deze gebeurtenis start vanzelf. Dit oordelend denken hindert ons om met volledige aandacht het hier-en-nu te ervaren.
Het oordelen proberen te stoppen heeft weinig zin, omdat het zo gewoon en automatisch is. Wel kun je er bewustzijn naar toe brengen. Je kunt zien wanneer je oordeelt. Als je het herkent dan kun je accepteren dat je oordeelt en kun je het oordelen misschien loslaten.
Sommige zaken hebben tijd nodig. Ze vragen een investering die niet meteen iets oplevert. Het cultiveren van mindfulness vraagt veel geduld. Maar geduld is ook je af en toe toestaan even te wachten voordat je handelt. Heel even stilstaan en bewust zijn van het moment. Heel even ruimte geven aan dat wat er is.
Mindfulness is eindeloos beginnen. Je wordt afgeleid en begint opnieuw. Je raakt verstrikt in iets en je accepteert het en begint opnieuw. In zekere zin is het beoefenen van mindfulness een voortdurend opnieuw beginnen.
Iets op een manier ervaren alsof het de eerste keer is dat je het ervaart, zoals de rozijn oefening. Vaak zijn we niet zo goed in staat meer om fris naar iets te kijken. Ook hier als je je hiervan bewust wordt kan je opnieuw beginnen en je openen voor de directe ervaring.
In de training ontwikkelen we vertrouwen in onszelf en in onze waarneming.
Leren naar jezelf te luisteren. Leren vertrouwen op bewuste waarneming.
Meditatie heeft geen doel, want mediteren is niet-doen. Het heeft geen ander doel dan dat we onszelf zijn en dat zijn we al. We moeten dus nergens naar streven. Als we gespannen zijn, let dan gewoon op de spanning. Als we kritiek op onszelf hebben, let dan gewoon op onze oordelende geest. We accepteren alles gewoon, omdat het er toch al is. In zekere zin is niet-streven een paradox.
Met denken kun je dit niet oplossen, maar door steeds opnieuw erbij te blijven, zonder naar iets anders te streven kun je deze paradox wel oplossen.
God, schenk mij de kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen;
de moed om te veranderen wat ik kan veranderen.
En de wijsheid om het verschil te kennen.
Franciscus van Assisi (1181 – 1226)
Acceptatie begint met de dingen te zien zoals ze nu op dit moment zijn.
Vaak zien we vooral wat we niet willen en wat we anders zouden willen.
We besteden vaak veel tijd aan het ontkennen van iets dat er gewoon is.
We verspillen zo veel energie met het verzet tegen iets dat we op dat moment niet kunnen veranderen.
We zijn dan zo hard bezig met het vechten tegen de situatie dat we de mogelijkheden uit het oog verliezen. Bovendien leidt dit verzet vaak tot verbittering, waardoor heling en groei geremd worden.
Dit wil niet zeggen dat we alles maar moeten laten gebeuren en onze principes maar aan de kant moeten zetten. Het betekent wel dat we beginnen met de situatie zoals die op dat moment is te accepteren. Onze blik is dan niet vertroebeld door meningen, angsten, oordelen en verlangens. Dit geeft de mogelijkheden om beter af te stemmen op de situatie, zodat een actie meer gepast kan zijn.
Een gedachte, een lichaamssensatie, een geluid, een verlangen, een ding, een gebeurtenis, een periode: soms is iets zo prettig dat we het willen vasthouden.
Of misschien willen we dat juist niet, maar lijken we erin vast te zitten. We hebben de neiging om sommige ervaringen op te waarderen en andere te verwerpen. In beide gevallen is het een soort vastklampen aan gedachten, gevoelens en situaties. Het ontwikkelen van open aandacht is een uitnodiging om je nergens aan vast te klampen. Het is een bewust besluit om los te laten.
Loslaten is een manier van dingen er te laten zijn, en te accepteren zoals ze zijn. Het lijkt op het openen van je hand, om iets los te laten dat je omklemdhield.
Oefen compassie. Neem het jezelf niet kwalijk dat je afgeleid wordt. Er zullen steeds gedachten en gevoelens opkomen. Dat is wat de geest doet.
De bewustheid van het moment geeft ons het vermogen om steeds op een vriendelijke manier terug te keren en opnieuw te beginnen.
Wees vriendelijk voor jezelf wanneer je boosheid, angst of verdriet voelt. Je hoeft er niet aan vast te houden of te hechten. Het oordelen gaat vaak automatisch en de veroordeling is dan al gebeurd. Maar ergens kun je stoppen door je oordelende houding te zien, te accepteren en dan zo vriendelijk mogelijk weer opnieuw te beginnen.
Ieder moment kun je opnieuw starten met vriendelijkheid en compassie. Zo ontwikkel je langzaam meer compassie voor jezelf en zo ook voor de wereld om je heen.
Welke bewust-Zijnsgerichte coachings-methodes gebruik ik?
We maken indien mogelijk en gewenst gebruik van de natuur voor een diepgaande, verstillende en verhelderende ervaring.
ACT (Acceptance and Commitment Training) is de derde generatie coaching
