Wat is Trekchö?

Trekchö

Trekchö is een term uit de Dzogchen. Longchempa beschreef Trekchö als: "Doorsnijden tot aan de wortel van Gewaarzijn."

Er zijn veel overeenkomsten met wat we in de moderne psychologie 'defusie' noemen.

Wat doorsnijden we bij trekchö? We leven in een wereld van gedachten. Die heeft meer en meer de plaats ingenomen van de wereld van waarnemen. We denken in taal. Woorden en taal zijn symbolen die ergens naar verwijzen. De verwarring is groot. Het is als de vinger die naar de maan wijst. We verwarren de vinger met de maan. Onze zintuigen spelen een steeds kleinere rol in ons leven. We bevinden ons per dag naar schatting voor 48 % van de waaktijd in ons hoofd en niet met onze zintuigen in het hier en nu.

We zijn dus grotendeels IN gedachten. En de mens denkt in taal.

De mens is meer en meer in een verbale wereld gaan leven. Dat wordt in onze cultuur ook heel belangrijk gevonden. We hechten enorm veel waarde aan ons denken, dus taal, of het nu gesproken, gedacht of geschreven is. We worden ook vanaf onze vroege jeugd getraind om te lezen, te praten, logisch te denken en te redeneren. Heel goed natuurlijk! Dat maakt ons als mens ook zo uniek. Maar er zit een levensgroot gevaar in die pre-occupatie met die verbale wereld. En dat is dat we die verwarren met de werkelijkheid. We verwarren taal met de werkelijkheid. Als we het woord ‘aardbeienijs’ lezen. lopen we de kans dat het water ons in de mond loopt. Het wekt naast allemaal beelden, herinneringen zelf een speekselvloed op. En dat is prachtig, daarom kunnen wij ons ook geweldig inleven in verhalen, romans en poëzie. Maar ook gedachten zijn verhalen. Als we de gedachte hebben dat we niet goed genoeg zijn dan wekt dat ook allemaal reacties op. Misschien worden we wel heel angstig of verdrietig. Dat kan zelfs leiden tot fysieke reacties als een gestegen bloeddruk, stress hormonen in ons bloed en meer.

Gedachten zijn woorden, en zitten in ons hoofd in hele netwerken van tijd en plaats oriëntatie, streven en vermijden, aannames, behoeften, belangen enzovoorts. En niet te vergeten een object versus subject oriëntatie. Anders gezegd een oriëntatie op ik, mij of mijn ten opzichte van de ander. Dit kun je zien als hele taalkundige bouwwerken.

Super handig, omdat we onze hele samenleving en ons functioneren erop gebaseerd hebben. Maar wat we uit het oog verloren hebben is de aard van al die gedachten. Het zijn verbale bouwwerken waar we ingemetseld zijn, en niet per se feiten. We hebben ons ermee vereenzelvigd, ze zijn DE waarheid voor ons geworden.

Bij de beoefening van Trekchö duw je af en toe zo'n bouwwerkje om. Zodat je bevrijd wordt en zicht krijgt op de onmetelijke ruimte die er is rondom die gebouwen. Frisse lucht en licht.