Ik lees het boek: “Een prachtig leven” van Frank Martela. Hoe vind je zin in je bestaan? Een mooi helder boek over deze aloude vraag. En eigenlijk is zijn boodschap dat “de zin van het bestaan” tegenwoordig niet meer bestaat in deze geseculeerde wereld. Maar hoe ontkom je dan aan de absurditeit van het leven? Door een zinvol leven te leven. En daar geeft hij allerlei zeer interessante aanwijzingen voor. Het heeft te maken met vier pijlers:
- Authenticiteit. Je wilt graag je eigen keuzes maken, zelf de auteur zijn van je leven.
- Meesterschap: Je wilt iets doen waar je goed in bent/ kunt worden. En dat hoeft niet meteen iets heel groots te zijn, maar je kunt meesterschap verwerven in het alledaagse.
- Verbinding: De mens is een sociaal wezen dus samen met anderen zijn is zeer vervullend.
- Betrokkenheid: En daar bedoelt Martela vooral mee dat in je daden ook een bewust altruisme mag blijken.
Het gaat even te ver om een uitgebreide samenvatting te geven, lees vooral het boek!
Eén ding wil ik er nog wel uitlichten:
Tegenwoordig wordt het leven te veel gezien als een project. We moeten vooral doelen stellen, planningen maken, efficiënt zijn in het bereiken van die doelen, gedisciplineerd zijn et cetera. Anders kunnen we nooit succesvol zijn. Het gevaar is dat je dan op weg naar het grote resultaat langs het leven heen scheert.
Volgens hem is het leven ook goed te vergelijken met muziek. En dat spreekt mij als muzikant natuurlijk heel erg aan.
Ik mijmerde verder: Bij een muziekstuk gaat het ook niet om zo snel en efficiënt mogelijk bij het slotakkoord aan te komen. En ook het slotakkoord, hoe mooi dat ook mag zijn is niet het allerbelangrijkste doel om te behalen. Muziek gaat snel of langzaam, is hard of zacht, geeft uiting aan alle mogelijke emoties, er zijn onverwachte wendingen, er is harmonie en disharmonie, er zijn maten rust, maar speelt zich altijd af in het nu. De voorafgaande maten zijn niet meer te horen, de toekomstige maten zijn nog nergens te vinden. Er is vaak sprake van een terugkerend thema. Je vertelt een verhaal.
Nu weet ik ook waarom ik zo van jazz en geimproviseerde muziek houd:
- Authenticiteit: Je bent de componist van je leven. En dat is ook vaak improvisatie. Hoe vrijer je daarin kunt zijn hoe vervullender het is.
- Meesterschap: Er is als muzikant niets mooiers dan iets met je techniek goed uit te kunnen drukken. Al is het maar één mooie noot, goed getimed en raak!
- Verbinding: Muziek ontstaat vaak echt resonerend met andere muzikanten. Luisteren, vraag en antwoord, op elkaar reageren, elkaar ondersteunen elkaar laten vliegen et cetera.
- Betrokkenheid: Je kunt met jouw muziek ook troost bieden, energie geven, ontroeren en ondersteunen.
Eigenlijk een prachtige metafoor voor een zinvol leven.
