Non-dualiteit

Non-duaal betekent letterlijk niet twee.

En daar kan je op verschillende manieren naar kijken. Ons verstand heeft dualisme nodig om zaken te snappen, te kunnen oordelen, te kunnen analyseren. Denk aan rijk versus arm. Je hebt beide nodig om iets zinnigs over iemand economische situatie te kunnen zeggen. Zo werkt ons brein. Goed fout, de dualiteit waarlangs veel tradities de wereld bezien is voor ons westerlingen misschien wel de meest  bepalende. Een zeer succesvolle framing die nog steeds zeer werkzaam is. En wij kijken door al die geconditioneerde duale brillen naar de wereld. Vaak angstwekkend en niet vrij. 

Een meer spirituele kijk op dat dualisme is dat je verstand je bijna opdringt om een onderscheid te maken tussen jouzelf en de ander (of de omgeving) . Zo is een illusie geschapen dat er een ik of een zelf bestaat. Een object subject relatie. Maar de non-duale tradities gaan ervanuit dat er alleen maar bewustzijn bestaat. Vergeet dat zelf is een belangrijke notie in het non-dualisme 

Non-dualiteit is een concept dat voortkomt uit verschillende spirituele en filosofische tradities, en het verwijst naar de fundamentele eenheid en ondeelbaarheid van alles wat bestaat. Het benadrukt dat er geen fundamenteel onderscheid of scheiding is tussen subject en object, tussen het zelf en de wereld, of tussen het spirituele en het materiële.

In non-dualistisch bewustzijn wordt ervaring gezien als een ondeelbare totaliteit, waarin alle dualistische tegenstellingen en scheidingen worden overstegen. Het is de directe ervaring van eenheid, heelheid en verbondenheid, voorbij de conceptuele constructies en tegenstellingen die we gewoonlijk gebruiken om de wereld te begrijpen.

Non-dualiteit suggereert dat de dualiteit die we in ons dagelijks leven ervaren, zoals goed en kwaad, subject en object, ik en anderen, illusoir is en voortkomt uit ons beperkte begrip en onze conceptuele denkwijze. Het nodigt ons uit om voorbij deze dualiteiten te kijken en te ontdekken dat alles uiteindelijk één is.

Het concept van non-dualiteit komt voor in verschillende religieuze en spirituele tradities, waaronder het hindoeïsme, boeddhisme, taoïsme en advaita vedanta. In het hindoeïsme wordt bijvoorbeeld de term "Advaita" gebruikt, wat letterlijk "niet-tweeheid" betekent, om de non-duale aard van het ultieme bewustzijn aan te duiden.

Non-dualiteit impliceert niet dat dualiteit ontkend of genegeerd moet worden, maar eerder dat dualiteit wordt gezien als een relatief en voorbijgaand aspect van de werkelijkheid. Het nodigt ons uit om voorbij concepten en mentale constructies te gaan en te rusten in de directe ervaring van het moment, waarin alles één is.

Het beoefenen van non-dualiteit kan leiden tot diepe realisaties en transformatie van bewustzijn. Het vraagt om het loslaten van identificatie met concepten, gedachten en emoties, en het openen voor de directe ervaring van het leven zoals het is. Het kan leiden tot een gevoel van bevrijding, vrede en een diep besef van verbondenheid met alle aspecten van het bestaan.

Het begrijpen en ervaren van non-dualiteit is vaak het doel van spirituele beoefeningen zoals meditatie, contemplatie en zelfonderzoek. Het kan een persoonlijke reis zijn die uitnodigt tot het onderzoeken en transcenderen van de grenzen van dualistisch denken en het ontdekken van de eenheid die ten grondslag ligt aan alles wat bestaat.