Tijd is eigenlijk iets heel geks. Natuurlijk hebben we allemaal klok leren kijken, maar de beleving van tijd is heel weerbarstig. Misschien herken je het, hoe ouder ik word hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Daar zijn een boel verklaringen voor, maar ik vind deze wel aannemelijk. Volgens mij leggen je hersenen automatisch een soort tijdlijn aan. En je relateert de tijd waarin je leeft aan die tijdlijn. Als je 4 jaar wordt dan is één jaar, 1/4e van die tijdlijn, maar als je 65 bent, dan is één jaar 1/65e van die tijdlijn. Dat is een heel kort stukje van je totale tijdlijn.
Een andere verklaring is dat we steeds dichter bij de dood komen. Ja, ook jij! ;) En omdat we van nature nogal vermijdend zijn duwen we die gedachte meer en meer weg. Maar dat heeft het omgekeerde effect. Wat je wegduwt komt steeds nadrukkelijker in your face! Als een magneet worden we die toekomst ingezogen.
We willen graag lang leven en meten dat af aan een gemeenschappelijke tijdlijn. Vroeger was je oud als je de veertig gehaald had, tegenwoordig worden we geacht om toch minstens 80 jaar te worden. We doen er alles aan om dat te behalen, we eten gezond we fitnessen, we steken heel veel geld in de gezondheidszorg. We zoeken ons heil in de lengte van ons leven, afgemeten in jaren en gespiegeld aan de huidige norm. Ik ben benieuwd hoe dat er oven 50 jaar uitziet, worden we dan allemaal 100? Zou er ooit een moment zijn dat het verlangen naar nog ouder worden zal stoppen?
Willen we allemaal eeuwig leven? Hoe zou jouw dag er uit zien als je zou weten dat er geen einde aan je leven zou komen?
Wat ik zelf regelmatig ervaar als ik mediteer, en ik hoor dat ook vaak van andere sangha leden, is dat er in meditatie helemaal geen tijd bestaat. Het alledaagse tijdsbesef is weg. Geen idee hoe lang de meditatie geduurd heeft, en dat is ook helemaal geen issue.
Een verklaring daarvoor is dat het verstand zich de controleur van de tijd waant. Dat verstand wordt gepasseerd tijdens meditatie. Het verstand heeft de tijd, of te weinig tijd, het is net hoe het verstand gemutst is. Maar het verstand staat los en afgescheiden van die tijd. De tijd wordt gezien als objectief en extern. En vooral dominant! Tijdens meditatie ben je de tijd. Je kunt de tijd het beste vergelijken met een rivier. Je verstand staat aan de kant van de rivier te kijken naar het snelle of langzaam stromende water en tijdens meditatie drijf je mee met de stroom. Het pad van meditatie wordt ook wel beschreven als 'de stroom in stappen' (sotipatanna). En dan is het altijd nu! Van moment tot moment.
Wil je ook dit pad van meditatie volgen? Sluit je aan bij de Mindful Sangha! Iedere maand samen oefenen,.online met elkaar uitwisselen, een uitgebreide elearning met meditaties en lessen, gratis stiltedagen en korting op onze retraites.
