De corona-crisis is voor velen een uitnodiging om te vervallen in een oude gewoonte om het te zien als een extreem moment in de wereldgeschiedenis. Nu gaat het allemaal echt veranderen en wij zijn de uitverkorenen om dit mee te mogen maken. Dat is iets van alle tijden en ook nu zie je het weer gebeuren. We hadden de tijd na de oorlog, nu zou alles anders worden, (trouwens dat was ook de belofte in de Nazi-tijd), de hippie-tijd (het acquarius tijdperk was aangebroken), de new-age, 2012 en de maya kalender, de krediet crisis, en nu de corona-crisis. En je moet mee, anders ben je verdoemd! De apocalyps dreigt.
Ik bedoel het niet cynisch en ik denk ook dat we nu de kans hebben te leren van deze situatie en misschien andere keuzes te maken. Maar kijk nu eens kritisch terug, de hippies van toen waren de graaiers van 30 jaar later, van de krediet-crisis hebben we niet erg veel geleerd dus wat gaan we nu met de corona crisis doen ….?
Dit soort momenten in de geschiedenis hebben geen betekenis in zichzelf, ook al wil ons verstand graag dat dat anders is. Deze corona-crisis is geen boodschap van de aarde of van God. We kunnen niet passief afwachten wat er voor ons georganiseerd wordt, om uiteindelijk weer te vervallen hebberigheid, haat en onverschilligheid. We zijn niet uitverkoren om een nieuwe mens te worden juist op dit moment. Als je al gelooft in de nieuwe mens realiseer je dan dat je als mens altijd nieuw bent. Van moment tot moment. Je bent je geschiedenis niet, en je toekomst ook niet. Je bent nu, hier. Als je gelooft in de nieuwe wereld dan is dat liefst een levenshouding van openheid, ongeconditioneerdheid en verwondering. En vooral verantwoordelijkheid.
Deze crisis laat ons onze kwetsbaarheid zien en onze onderlinge afhankelijkheid. En dat is niet anders dan anders. Het feit dat dat tussen de crisissen verhuld is in de nevelen van ons ego neemt dat niet weg. In niets-aan-de-hand-tijden hebben we de illusie van controle. En poef!, er is een virus, we zijn even wakker. De chaos is een kans, trekchö noemen ze dat in Dzogchen. Even laten onze conditioneringen ons in de steek, zien we juist helder, kunnen we juist handelen vanuit onze menselijkheid. Maar voor de meesten is chaos ondragelijk, dus moet die beheerst worden in een extern kader. Een straffende God op een wolk, de sterren, de aarde als iets buiten ons, de illuminati, 5G, een track and trace app, cijfers en grafieken en Trump. Een crisis heeft geen betekenis, maar die kunnen we er wel aan geven. En dat is mensenwerk. Dus zorg voor elkaar en voor de aarde want we zijn elkaar en de aarde. Nu en dus altijd.
