Er werken in Nederland zeer veel coaches. Het is misschien wel het best gecoachte land ter wereld. Tenminste als je kijkt naar de kwantiteit. Over de kwaliteit valt natuurlijk te twisten. Maar daar gaat het me nu even niet om.
In mijn ogen zijn veel coaches geen coach!
Zo af en toe hoor je uit het relaas van gecoachten dat hun coach vooral bezig is eigen stokpaardjes te berijden, een mening of een oordeel heeft over de interesses, bezigheden en talenten van de gecoachte en nadrukkelijk de gecoachte in een bepaalde richting probeert te sturen. Hij/zij bestookt de gecoachte met een regen van inhoudelijke adviezen die vooral een uiting zijn van eigen thema’s.
Waarom noemen deze functionarissen zich geen adviseur? Want dat is wat ze doen, adviseren. Maar ja coach klinkt hipper natuurlijk.
Wat is een coach dan? Een coach helpt de coachee om tot ontplooiing te komen. Om zijn of haar eigen talenten en mogelijkheden te ontdekken. Om eigenaarschap te nemen over zijn of haar leven, carrière, relatie et cetera. Om zelf oplossingen te vinden voor problemen, om zelf op zoek te gaan naar bronnen en informatie. Als je als coach al adviezen geeft dan is dat op, zoals wij dat noemen, procesniveau. Dan gaat het over HOE de coachee het een en ander kan aanpakken en niet over WAT de coachee moet gaan doen. En verder stelt de coach vooral heel veel en goede vragen.
Het is de bedoeling dat je na een coachingstraject geleerd hebt om je eigen kompas te vinden en te volgen, niet dat van je ‘coach’. Daarom is coaching in heel veel gevallen een stuk effectiever dan advisering.
Een coachee is veel meer toegewijd aan eigen oplossingen en ontdekkingen dan aan aangedragen adviezen.
Als ik je als coach een advies mag geven :) Hoed je voor de nepcoach! Tenzij je een adviseur nodig hebt.
