Er wordt meer en meer gegniffeld als het gaat om mindfulness. Bij De Wereld Draait Door noemen ze het zelfs een sekte, en tegelijkertijd krijgt David Reijbroeck daar uitgebreid de kans om zijn nieuwe boek te promoten. Ik heb het boek nog niet gelezen, maar had sterk de indruk dat hij pronkt met veren die vanuit de mindfulness beoefenaars en wetenschappers al lang bekend waren. Maar goed, hij wil ook een graantje meepikken, evenals de journalisten, columnisten en opiniemakers die willen scoren door mindfulness te bashen, zoals Elma Drayer laatst bij Witteman Ontdekt [1], die zich niet verdiept heeft in mindfulness laat staan daar enige persoonlijke ervaring mee heeft. En dan nog die journalist laatst in de Telegraaf …. Ik zou nu eigenlijk zijn naam even moeten opzoeken, maar merk dat ik daar geen zin in heb.
We hebben het misschien een beetje aan onszelf te danken. Mindfulness is aan devaluatie onderhevig, er is meer en meer wellness mindfulness, jan-en-alleman gaat op de loop met mindfulness, iedere yoga-juf biedt nu ook mindfulness aan, zonder een gedegen mindfulness achtergrond. En ook in de ‘echte’ mindfulness wereld is een richtingenstrijd bezig. Wat is de ware mindfulness? En ondertussen worden we steeds depressiever en opgebrander.
Maar ik stel voor dat we het gekrakeel lekker naast ons neer leggen. Terug naar het kussen en vertrouwen op de kennis en wijsheid van 2500 jaar geleden, en de bevestiging van de waarde van mindfulnessmeditatie vanuit de moderne neurologie/ psychologie.
Ik las van de week weer een heel interessant artikel over de werking van meditatie op ons brein [2] . Voor alle integere mindfulness beoefenaars en leraren …. houd moed, we zijn op de goede weg. 🙂
