Het lange antwoord is ook nee. 🙂 maar dan met wat uitleg.
Er zijn een paar dingen essentieel in coaching en één daarvan is eigenaarschap. Als de coachee geen eigenaarschap oppakt voor zijn of haar eigen proces dan is de coaching eigenlijk tot mislukken gedoemd. De coachee leunt dan achteruit en jij kan als coach aan het werk. Ik leer coaches in opleiding altijd de slogan: “Een goede coach is lui.”
Je kunt dit mooi zien aan de hand van de Redders-driehoek. Je wandelt dan als coach en als coachee steeds langs deze drie rollen. Als de coachee in de rol van slachtoffer stapt is de verleiding heel groot om als coach in de rol van redder terecht te komen. De coachee neemt geen initiatieven, klaagt, zwelgt in zijn of haar slachtofferrol, en de coach begint tips en adviezen te geven, te zorgen, te pamperen en te pleasen. Dit werkt niet, zoals we weten en uiteindelijk neemt de coachee de rol als aanklager op: Jij bent een slechte coach en je geeft verkeerde adviezen. Vaak gaat de coachee shoppen en meldt zich al snel bij een andere hulpverlener.
De redders-driehoek
Uiteindelijk is een coach geen adviseur. Een adviseur geeft adviezen, een coach stelt vragen. Die vragen moeten leiden tot inzicht bij de coachee. En uiteindelijk zal de coachee in de actie moeten komen, zelf keuzes moeten maken, stappen moeten zetten, onderzoek moeten doen et cetera.
Het is soms een lastige dans. Maar probeer zo duidelijk mogelijk te zijn richting de coachee. Soms is er sprake van ziekte-winst, of is er simpel weg te weinig lijdensdruk. De coachee wil niet echt van het probleem af, of heeft zich te veel geïdentificeerd met het probleem. Het probleem levert teveel op. Vaak is het aandacht of comfort.
Blijf uit de reddersdriehoek! En de tip voor de coachee is: Kom in actie! ACT-NOW. Redt jezelf.
Ken je trouwens dat prachtige lied van Maarten van Roozendaal?
