Mindtip 81: Accepteren is 'eigenlijk' een werkwoord.

Soms werkt een simpele metafoor als een sleutel tot helderheid ….

Ik werd laatst gebeld door een oud-coachee van me met de vraag of ze weer eens langs kon komen. Altijd leuk om oude bekenden weer eens te zien. We maakten een afspraak voor een paar dagen later. Tien minuten te laat arriveerde ze … ” het was een chaos op de weg! ”

Het ging goed met haar, ze was door een zware crisis heen maar had veel geleerd en was vol goede moed. Inmiddels deed zij ander werk en was erg blij met haar ‘ nieuwe’ leven.

Maar er diende zich een nieuw probleem aan. Zij had een vriendenkring van oud klasgenoten en het was haar beurt om de jaarlijkse reünie te organiseren, maar ze zat vol twijfel en tegenzin. Eigenlijk had ze er geen zin in! Als een coachee het woord eigenlijk gebruikt is dat voor mij vaak een aangrijpingspunt. Ik wil dan graag met mijn coachee onderzoeken of hier een belangrijke waarde onder ligt. Na enige vragen en wat bedenk- en voeltijd kwam mijn coachee met de waarde ‘ zelfbeschikking’ . Ze voelde zich niet vrij in deze groep mensen maar ook niet vrij om zomaar te weigeren. Dat doe je niet, was haar uitspraak. Ik vroeg haar wat er zou gebeuren als ze deze taak wel zou weigeren. Alleen de gedachte al maakte haar in de war. Ik vroeg haar wat er voor zorgde dat ze geen nee zei tegen haar vriendenclub. Een chaos aan gedachten! Dus die chaos staat tussen jou en iets wat je belangrijk vindt, namelijk zelfbeschikking! En wat doe je dan, vroeg ik. Dan geef ik mee en en doe ik vaak toch maar wat er van me gevraagd wordt!”

Het woord chaos was eerder gevallen deze middag. Zij was wat aan de late kant op onze afspraak omdat het een chaos was op de weg, volgens haar zeggen. Ik vroeg haar of ze in haar beleving nog eens terug kon gaan naar de verkeerschaos van deze middag. Hoe voelde dat en wat dacht je?  “Ja het was heel ongemakkelijk, ik was bang dat ik te laat zou komen en dat jij daardoor geïrriteerd zou zijn.” En wat deed je, keerde je de auto en reed je weer naar huis? Nee, natuurlijk niet ….. daarvoor was deze afspraak veel te belangrijk voor me.

Ah zei ik, je accepteerde de chaos en het ongemak omdat je op weg was naar iets wat belangrijk was voor je. Opeens ging er een lichtje op bij mijn coachee. “Ik ga maar even door die chaos en het ongemak.”

Er wachtte haar een mooie bereidheids-oefening. Een paar dagen later belde ze me op om te vertellen dat ze gemeld had dat ze zou stoppen met deze reuniegroep. Het was een heel moeilijk gesprek geweest maar nu overheerste bij haar trots en tevredenheid. Ze had echt gekozen voor zelfbeschikking.